Pindarus (ca. 520 [bij Thebe] – ca. 440 v.Chr.) behoorde tot dezelfde generatie als de Atheense tragediedichter Aeschylus; in Athene genoot hij ook zijn opleiding als dichter. Zijn grootste roem bereikte hij in de jaren 480-470, direct na de Perzische Oorlogen. Hij bracht ook enige tijd door op het destijds bloeiende Sicilië.
Pindarus behoorde tot een aristocratische samenleving. Hij legde zich onder andere toe op het prijzen van overwinnaars van sportwedstrijden; niet van de sportprestatie op zichzelf, maar van de fysieke inspanningen en financiële offers die de overwinnaar zich getroost had zuiver en alleen om roem te verwerven. In dit streven naar roem vindt de overwinnaar een bondgenoot in de dichter Pindarus: alleen deze kan ervoor zorgen dat de roem van overwinnaars ook na hun dood voortleeft – en zo kennen wij ook nu nog hun namen!
Ook Pindarus zelf heeft door de eeuwen heen zijn grote roem behouden (getuige o.a. Horatius, Milton, Goethe, von Platen), maar Nederlandse uitgaven van gedichten van hem bestonden er nog nauwelijks.
Meer over Pindarus en zijn werk in de inleiding bij deze uitgave, die vijf oden en een aantal fragmenten bevat, alsook enkele illustraties. 
De uitgave is verzorgd door S.L. Radt, emeritus hoogleraar Klassiek Griekse taal- en letterkunde aan de Rijksuniversiteit Groningen.
Pindarus, Oden (vertaling en inleiding S.L. Radt, 1992, ISBN 90 72371 47 X, XVI + 65 p.) [€13,50]
| Auteursrecht 